"Ci, którzy przystępują do sakramentu pokuty, otrzymują od miłosierdzia Bożego przebaczenie zniewagi wyrządzonej Bogu i równocześnie dostępują pojednania z Kościołem, któremu grzesząc, zadali ranę, a który przyczynia się do ich nawrócenia miłością, przykładem i modlitwą" (KKK 1422)

Człowiek jest ze swojej natury słaby - choć stworzony na obraz i podobieństwo Boga - dlatego upada, popełnia zło, zdradza i odrzuca Boga, Jego Miłość. Ale Bóg nie opuszcza grzesznika, nie cofa swojej miłości, wyciąga pomocną przebaczającą dłoń w sakramencie miłosierdzia, aby przywrócić utracone życie łaski, aby dać kolejną szansę. Bóg nigdy nie potępia grzesznika, tylko grzech, a dla grzesznika ma otwarte ramiona i czeka – „Przypowieść o synu marnotrawnym – miłosiernym Ojcu”. Łk 15,11-32 W tym sakramencie następuje przedziwne spotkanie z Miłosiernym Bogiem, w którym człowiek oddaje balast, ciężar swojego życia – grzech, a Bóg uwalnia, umacnia do zaczęcia od nowa.

Bóg udziela:

• łaski odpuszczenia grzechów,

• łaski wytrwania w dobrym,

• łaski uzdrowienia wewnętrznego, czasami fizycznego.

Bóg przywraca nam stan łaski uświęcającej – czyni nas świętymi. Mówi do nas, tak jak do kobiety cudzołożnej: „Wówczas Jezus podniósłszy się rzekł do niej: «Kobieto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił?» A ona odrzekła: «Nikt, Panie!» Rzekł do niej Jezus: «I Ja ciebie nie potępiam. - Idź, a od tej chwili już nie grzesz!». J 8 10-11

Wskazówki praktyczne:
Powinno się przystępować do sakramentu pojednania:

1. Systematycznie, raz na miesiąc lub dwa miesiące.

2. Zawsze po dobrym przygotowaniu.

3. Wypełnić zadaną pokutę.

4. Osoby rzadko się spowiadające, powinny zawsze w czynieniu rachunku sumienia korzystać z tekstów do tego przygotowanych (Rachunek sumienia w Książeczce do nabożeństwa, lub inne, Według przykazań Grzechów głównych, uczynków miłosiernych)

5. Wypełnić warunki Dobrej spowiedzi.