ORĘDZIE OJCA ŚWIĘTEGO

FRANCISZKA

NA 53. ŚWIATOWY DZIEŃ POKOJU

1 STYCZNIA 2020 ROKU

POKÓJ JAKO DROGA NADZIEI:
DIALOG, POJEDNANIE I NAWRÓCENIE EKOLOGICZNE

1. Pokój, droga nadziei w obliczu przeciwności i prób

Pokój jest dobrem cennym, przedmiotem naszej nadziei, do którego dąży cała ludzkość. Nadzieja na pokój to postawa ludzka, która zawiera napięcie egzystencjalne, ze względu na które nawet niekiedy uciążliwą teraźniejszość ?można przeżywać i akceptować, jeśli ma jakiś cel i jeśli tego celu możemy być pewni, jeśli jest to cel tak wielki, że usprawiedliwia trud drogi?[1]. Dzięki temu nadzieja jest cnotą, która każe nam wyruszyć w drogę, daje nam skrzydła, by iść naprzód, nawet gdy przeszkody wydają się nie do pokonania.

Każda Msza Święta jest dziękczynieniem składanym Panu Bogu, w ostatni dzień roku kalendarzowego jeszcze bardziej uświadamiamy sobie potrzebę okazania dobremu Bogu wdzięczności. Dlatego w tym ostatnim dniu roku o godz. 17.00 zgromadziliśmy się w naszym kościele parafialnym na uroczystej Eucharystii, Msza św. zakończyła się nabożeństwem przed wystawionym na Ołtarzu Najświętszym Sakramentem, podczas którego dziękowaliśmy Panu Bogu za otrzymane łaski w tych ostatnich 12 miesiącach, za dary, które otrzymujemy nieustannie z Bożej ręki, za życie, za zdrowie i za naszych najbliższych. Zdając sobie sprawę z naszej ludzkiej ułomności również wypraszaliśmy Boże miłosierdzie dla świata, dla naszej Ojczyzny, parafii i naszych rodzin przepraszając dobrego Boga za nasze grzechy. Na koniec Uroczyście odśpiewano hymn ?Te Deum?.

Głosić Ewangelię rodziny

Umiłowani w Chrystusie Panu, Siostry i Bracia!

Trwamy w atmosferze radosnego zachwytu nad miłością Boga do człowieka. Oto Bóg wcielony Jezus Chrystus wybrał ludzką rodzinę, aby przyjść do każdego człowieka i nauczyć go kochać. Skoro Chrystus nie bał się miłości, co więcej, w pełni objawił człowiekowi prawdę o Bogu, który jest miłością to i my, ludzie wierzący, chcemy w tę niedzielę Świętej Rodziny odkrywać prawdę o Miłości. W Liście do Rodzin św. Jan Paweł II pisał: ?Syn Jednorodzony, współistotny Ojcu, ?Bóg z Boga i Światłość ze Światłości?, wszedł w dzieje ludzi przez rodzinę: ?przez wcielenie swoje zjednoczył się jakoś z każdym człowiekiem. Ludzkimi rękami pracował, (?) ludzkim sercem kochał, urodzony z Maryi Dziewicy, stał się prawdziwie jednym z nas, we wszystkim do nas podobny oprócz grzechu??. Tak, Bóg naprawdę zamieszkał pośród nas, w naszych rodzinach.

Drodzy uczestnicy Mszy świętej, w dniu, który zwyczajowo nazywamy w Polsce drugim dniem Świąt Bożego Narodzenia!

I.

Ojciec Święty Franciszek ogłosił niedawno swój list apostolski, rozpoczynający się od słów ?Godny podziwu znak żłóbka?? [Admirabile signum, 1 grudnia 2019]. Przypomina w tym piśmie, że to św. Franciszek z Asyżu przed świętem Narodzenia Pańskiego 1223 r. zbudował w Greccio szopkę betlejemską. Miejscowość ta jest położona kilkadziesiąt kilometrów na północ od Rzymu. Św. Franciszek pragnął w sposób wizualny, plastyczny, żywy, odtworzyć to, co wydarzyło się w Betlejem. Tak więc, w noc Bożego Narodzenia w Greccio znalazł się żłób z sianem, a przy nim zwierzęta: wół i osioł. Mieszkańcy tej osady wystąpili w roli Maryi, Józefa i pasterzy. Były to pierwsze jasełka, pierwsza znana nam inscenizacja narodzin Jezusa. Miejscowy ksiądz odprawił zebranym Mszę świętą. Jej uczestnicy przeżyli z radością tajemnicę Bożego Narodzenia.

Pomysł św. Franciszka, aby przypominać co roku o narodzeniu Jezusa, czy to w formie ludowego teatru, czy też w formie szopki betlejemskiej, rozpowszechnił się. Jest realizowany także współcześnie. Tak więc w XIII. stuleciu, w Greccio, zaczął się ruch promujący w formie plastycznej i teatralnej tajemnicę Bożego przyjścia do nas. Żłóbek, stajenka betlejemska i jasełka stały się jakby żywą Ewangelią [por. Franciszek, Admirabile signum].