1. Godny podziwu znak żłóbka, tak drogi chrześcijanom, zawsze budzi zadziwienie i zdumienie. Przedstawienie wydarzenia narodzin Jezusa oznacza zwiastowanie tajemnicy wcielenia Syna Bożego, z prostotą i radością. Żłóbek jest jakby żywą Ewangelią, która wypływa z kart Pisma Świętego. Kontemplując scenę Bożego Narodzenia, jesteśmy zaproszeni do duchowego wyruszenia w drogę, pociągnięci pokorą Tego, który stał się człowiekiem, aby spotkać każdego człowieka. I odkrywamy, że On nas miłuje tak bardzo, że jednoczy się z nami, abyśmy i my mogli się z Nim zjednoczyć.

W czwartek 21.11.2019r. kancelaria parafialna będzie nieczynna.

W sprawach pilnych prosimy dzwonić na numer telefonu 530 584 585. Za utrudnienia przepraszamy.

Trzy lata temu, poprzez Akt przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana wyraziliśmy wolę, aby On rzeczywiście panował w naszej ojczyźnie, w naszych wspólnotach rodzinnych, ale i w całym społeczeństwie. Ten akt był publicznym wyznaniem wiary. Zobowiązaliśmy się wtedy, że będziemy nie tylko w Niego wierzyć, ale też wypełniać to wszystko, do czego On nas zaprasza przez Ewangelię. Akt, który dokonał się trzy lata temu to jest tylko początek drogi, a nie jej koniec.

Jubileuszowy Akt przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana został proklamowany w krakowskich Łagiewnikach, z udziałem Episkopatu Polski i Prezydenta RP Andrzeja Dudy 19 listopada 2016 r., na zakończenie obchodów Roku Miłosierdzia w Polsce. Dzień później akt odmawiany był we wszystkich polskich kościołach podczas modlitwy przed Najświętszym Sakramentem.

ORĘDZIE PAPIEŻA FRANCISZKA NA ŚWIATOWY DZIEŃ UBOGICH

1. ?Ufność nieszczęśliwych nigdy ich nie zawiedzie? (Ps 9,19). Te słowa Psalmu są niesamowicie aktualne i wyrażają głęboką prawdę, którą wiara wpisuje w serce najbiedniejszych: da się odnowić nadzieję straconą w obliczu niesprawiedliwości, cierpień i niepewności życia.

Psalmista opisuje warunki, w jakich żyje biedak oraz arogancję tego, kto go uciska (por. w. 22-31). Autor natchniony przyzywa sądu Bożego, aby przywrócona została sprawiedliwość oraz przezwyciężona nieprawość (por. w. 35-36). Wydaje się, iż w jego słowach powraca pytanie, które zadawane jest nieustannie na przestrzeni wieków: jak Bóg może tolerować taką nierówność? Jak może pozwolić, aby biedak był upokarzany, nie przychodząc mu z pomocą? Dlaczego pozwala, aby ten, kto uciska, miał szczęśliwe życie, gdy tymczasem to jego zachowanie powinno zostać potępione właśnie ze względu na cierpienia biednego?